Nee is nee (1)

 En dan woon je na je scheiding opeens op een andere plek, nadat je al op een hele andere plek was gaan wonen. In een piepklein dorp zonder voorzieningen. Ik moet wat meer mensen uit de omgeving leren kennen, besluit ik. Ergens hoor ik van het bestaan van een app waarmee je mensen uit de regio kan ontmoeten. Ik maak een profiel aan, en vervolgens zie ik een landkaart met poppetjes, profielen van andere mensen, die delen wat ze vandaag willen gaan doen. De één wil gaan wandelen, de ander wil "chillen", en weer de ander wil naar de film. En zo voorts. Zo kun je contact leggen met elkaar en als het een beetje klikt, wat afspreken. Het is een app om mensen te leren kennen, maar ik merk al snel dat veel mannen het als datingapp gebruiken. Jammer, die vallen direct al af. 

Als je contact hebt gehad, is er de mogelijkheid je ervaring te delen d.m.v. een simpele druk op de knop. Zo krijg je een redelijk beeld van betrouwhaarheid, en ook zie je hoeveel activiteiten de persoon in kwestie gehost en gejoind heeft, hoe lang iemand lid is, en ook is er een "safety check". 

Dan krijg ik een bericht van ene M. die op die betreffende warme dag een watergevecht wil houden. Nou, een watergevecht met iemand waar ik net een paar seconden het eerste contact mee heb gelegd zie ik niet zitten, maar we beginnen  met een chat. Hij lijkt me een aardige man, een paar jaar jonger dan ik, niet zo ver weg wonend, dezelfde interesses. Misschien wordt dit wel een leuke vriend. Hij reageert razendsnel terug, wat af en toe een beetje op mijn zenuwen werkt, maar misschien heeft hij gewoon een enthousiaste persoonlijkheid. Hij zei al dat zijn telefoon aan zijn hand zit vastgeplakt. We bellen en hebben een lang en leuk gesprek in de vroege ochtend. Ik ben net wakker en hij moet nog gaan slapen. "Zal ik naar je toekomen?"
"Nu?!" roep ik vol ongeloof. "Ja, waarom niet, doe eens spontaan", klinkt zijn sympathieke stem aan de andere kant van de lijn. Wow, dit overvalt me nogal.  Maar wat doe ik moeilijk? De dag is begonnen, ik zocht vrienden, nu klikt het met iemand en ga ik zitten mierenneuken dat het zo spontaan is. 

"Ik ben er over 20 minuten."

Snel spring ik de douche onder, en 20 minuten later doe ik met natte haren en in mijn badjas de voordeur open. "Ik kleed me nog even om,"zeg ik lachend. 

Even later zitten we op de bank te praten. Over katten, over muziek, hij laat me foto's zien. De tv gaat aan, die al zowat een jaar niet aan is geweest. Ik kijk naar videoclips van artiesten die ik niet kende, maar die wel goed blijken te zijn. Een aparte manier om de dag te beginnen, maar ik vind zijn enthousiasme en spontaniteit wel leuk. Hij is overal voor in. Doet nergens moeilijk over. Zo iemand heb ik nodig in mijn leven. We besluiten ter plekke dat hij over twee weken meegaat naar het concert waar ik heen ga, We gaan blijkbaar op de motor. Nog een avontuur in het verschiet want achterop de motor heb ik nog nooit gezeten, maar heb ik altijd al een keer willen meemaken. En voor die tijd gaan we nog een keer wat leuks doen, allerlei plannen passeren de revue. Zo ga ik de zomer wel doorkomen.

Yes, dit is leuk! 

Met mijn vriend die ver weg woont en regelmatig in het buitenland verkeert, is het wel fijn om niet altijd terug te moeten vallen op mijzelf. Ik woon hier geisoleerd dus makkelijk vrienden maken is het niet. Ik vind de app een uitkomst.

Een week later zal ik daar heel anders over denken.