Maaibeleid
Dat maaibeleid, ik vind daar wat van. Allereerst wil ik duidelijk maken dat ik geen expert ben, en dat dit slechts mijn persoonlijke mening en ervaring is in mijn directe omgeving.
Een zomer lang bezag ik hoe hoog de grassen groeiden, hoe verwilderd (in dit geval: lelijk) de omgeving eruit zag in tegenstelling tot voorgaande jaren. Had er een zooi bloemenzaden neergegooid, dan hadden die het oog nog kunnen strelen.
Al snel werden gebieden waar ik graag met mijn hond loop onbegaanbaar, en waren we maanden toegewezen op het asfalt. Terwijl we middenin de natuur wonen. Gelukkig was de zomer niet zo heet als de laatste jaren, voor die hondenpootjes op het asfalt, die heel graag lekker door de natuur wilden struinen maar wat niet meer mogelijk was. Hij kon in ieder geval wél privé zijn behoefte doen. Het gras vele malen hoger dan het hondje. Ik zag de riem verdwijnen en even later kwam er een hondje weer op de weg tevoorschijn. Vraag me niet die drol te zoeken om deze netjes op te ruimen en in de prullenbak te deponeren. Het groeide en groeide en groeide tot over de randen van de smalle weg waar de auto's voorbij razen. Nog minder ruimte om te lopen en gevaarlijk.
Tot heinde en verre nam de grote brandnetel het landschap over. En de akkerwinde. Beide soorten vonden mijn tuin al snel. De brandnetels prikten door tuindhandschoenen heen. Door mijn jeans. Ging ik aan de gang dit uit mijn tuin te verwijderen, dan was ik gegarandeerd van de rest van de dag brandende uitslag over mijn gehele handen en delen van mijn lichaam. De grote brandnetel steekt wat erger dan die gewone, ben ik achter.
Dagen, misschien wel weken, heb ik minutieus akkerwinde uit mijn planten staan priegelen terwijl ik mijn tijd nuttiger en leuker had kunnen besteden. En heb je het eenmaal in je tuin, je weet wat ze zeggen: je komt er nooit meer van af. Beter brandt je de boel plat.
In de nazomer kreeg ik steeds meer andere ongewenste en snel uitbreidende gasten in mijn tuin die ik hier nooit eerder had gezien.
Heb ik meer bijen en vlinders gezien dit jaar? Nee, minder dan ooit. Het was een zomer vechten tegen onkruid. Onkruid bestaat niet, zegt men weleens in de tuinwereld. Ha.
Toen er eindelijk werd gemaaid, kwam er een hoop afval tevoorschijn waar je U tegen zegt, maandenlang door de gebruikelijke asociale sujetten lekker makkelijk uit hun auto gegooid. Ontelbare blikjes, bierflesjes, PET flesjes, frietzakken, plastic verpakkingen.. De gemeente liet dat doodleuk liggen. Ik heb het zelf maar beetje bij beetje tijdens mijn dagelijkse rondjes met mijn hond opgeruimd, blijkbaar als enige die hier woont. Ik weet niet wat ik erger vind; het maaibeleid, het achteloos neergepleurde afval, of de desinteresse van de andere bewoners hier die altijd o zo trots zeggen te zijn op hun dorpje en omgeving.
Reacties
Een reactie posten