Schrijfsels

 De lammetjes waar we langs wandelen worden zienderogen groot. Ergens gaat een grasmaaier aan en luttele seconden later ruik ik voor het eerst dit jaar de geur van vers gemaaid gras. De zon schijnt, ik draag geen jas, deze week is het eindelijk warmer. Mijn hond wurmt zich door het hoge gras en fluitenkruid waartussen hij compleet verdwijnt, om privé zijn behoefte te kunnen doen. Door mijn oortjes klinkt het nummer wat wat mij betreft de zomerhit, of in ieder geval de lentehit van 2024 mag worden. Geen wolkje in de lucht, geen vuiltje aan de lucht. Op de grond is de wereld van het helderste prille groen.  Maar dan wordt de zorgeloosheid bruut verstoord. Ik zie het al van een afstandje, en mijn vermoeden wordt bevestigd als we dichterbij komen. Het vrouwtje van het vaste eendenkoppel alhier ligt platgereden midden op de weg. Nog veel te herkenbaar dus het zal niet lang geleden gebeurd zijn. Ik kijk om me heen of ik het mannetje ergens zie, maar hij is nergens te bekennen. ...

 "Opvallend lage temperaturen in April" luidt de kop op nu.nl. Ja, dat was ons ook al opgevallen. Vannacht daalt de temperatuur zelfs tot het vriespunt, de plantjes moeten weer terug naar binnen om te kunnen overleven. De geraniums die ik vorige week gezellig bij elkaar in een grote terracotta pot zette, sleep ik vanavond de schuur in. Bij Sjaan de kip, wiens hok ook nog steeds in de schuur staat.  Maar toch, alle sporen van de lente zijn om ons heen; we hebben de krokussen en de narcissen zien bloeien in onze tuinen, momenteel is het de beurt aan de tulpen. In de bermen tiert het fluitenkruid welig, de eerste boterbloemen zijn gespot, en het begin van het vrolijke koolzaad. Af en toe een bedrieglijk warm zonnetje. En zelfs een eerste echte lentedag hebben we erop zitten. Genoeg signalen om ons massaal naar de tuincentra te begeven, de tuin gezellig te maken, hoopvol te shoppen voor een nieuwe loungebank voor in de tuin, met een hip buitenkleed erbij. Oh, die parasollen in re...

 Amper wakker stap ik 's ochtends vroeg de badkamer in. Ik snuif. "Nee, niet weer hè.." Ik ga op mijn knieën zitten en ruik aan de badmat. Ja dus. Mijn 16-jarige kat heeft in een onbewaakt ogenblik de badkamer weten te betreden en snel zijn nieuwe gewoonte uitgeoefend. Alsof mijn ochtendhumeur van zichzelf niet erg genoeg is. Ik pleur de mat in de wasmachine, wetende dat ik 'm daarna met god-weet-wat moet wassen, omdat een badmat alleen niet gecentrifugeerd wordt, dus al met al zal de wasmachine zo'n zes uur aan staan. Terwijl hij al draait bedenk ik me dat ik deze onzin dus niet meer ga doen; ik gooi 'm buiten wel over de waslijn, waar -ie mag wachten op die ene dag van 30 graden en dan gooi ik 'm droog en al in de kliko. Voorlopig ga ik wel op de koude en gladde badkamervloer staan, joh. Lekker. Tot mijn kat vergeten is dat op de badmat zeiken een mogelijkheid is. Ik maak de stinkende vloer schoon met Dettol, met die superhygienische geur die de rest van...

 In de rij bij de kassa van 's lands bekendste drogisterij in dit groot uitgevallen dorp, zoals ik het noem, staat de man vóór mij een doosje medicatie af te rekenen. Ik staar wat onoplettend in het rond tot ik merk dat er uitleg nodig is over zijn aankoop. Er wordt een "deskundige" bijgehaald die hem in steenkolen Engels, wat ook niet haalbaar blijkt om de juiste woorden te vinden, probeert uit te leggen hoe en wanneer dit medicijn te gebruiken. De man met zijn diep ebbenhouten huidskleur antwoordt vervolgens vriendelijk en in perfect Nederlands: "Zeg maar gewoon in het Nederlands, hoor." Geheel onaangedaan door dit voorval zet hij de conversatie voort in beter Nederlands dan de dame die hem helpt. Ik voel ietwat plaatsvervangende schaamte opkomen. Als ik zelf iemand niet goed heb verstaan en nog zit te broeden op hoe ik zal reageren, krijg ik weleens de vraag of ik Nederlands spreek. Maar oké, die verwarring snap ik nog.  Maar als mensen horen dat ik Fries spr...